Προς τις ευρωεκλογές
Βρισκόμαστε εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα ενδιαμέσου μιας κρίσης οικονομικής, περιβαλλοντικής, αλλά και ιδιαίτερα για τη χώρα μας, πολιτικής. Το βασικό χαρακτηριστικό που επηρεάζει τις εξελίξεις είναι μεν η οικονομική κρίση, αλλά αυτή έρχεται και σε συνδυασμό και με άλλα στοιχεία που έχουν να κάνουν τόσο με την γενική πολιτική αντιπροσώπευση όσο και με μία διάχυτη απαισιοδοξία που διαπερνά όλες τις πτυχές της καθημερινότητας.
Και εδώ νομίζω ότι βρίσκεται ο δικός μας ρόλος μας για την αλλαγή του τοπίου. Όχι βέβαια, για να κάνουμε το συλλογικό ψυχολόγο, αλλά για να προσπαθήσουμε να πείσουμε ότι μπορεί και πρέπει να υπάρξει θετική διέξοδος τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Για να συμβεί αυτό όμως, δεν αρκεί να ρίχνουμε ανάθεμα στο κακό παρελθόν και παρόν. Εκτός από εμάς και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας έχει αντιληφθεί και νιώθει ποια είναι τα προβλήματα και δεν χρειάζεται από την πλευρά μας να τα υπερθεματίζουμε μονότονα.
Αυτό που χρειάζεται είναι να δώσουμε ένα διαφορετικό στίγμα που θα κάνει τον κόσμο να μας ακούσει, να μας εμπιστευτεί και να πιστέψει κυρίως ότι μπορούμε και θέλουμε να έχουμε ρόλο στην διαμόρφωση μιας νέας πραγματικότητας. Να (ξανα)προσεγγίσουμε λοιπόν, το μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και της νεολαίας που ακούμπησε το προηγούμενο χρονικό διάστημα σε εμάς.
Οι Ευρωεκλογές είναι μια ευκαιρία να μιλήσουμε για τα ζητήματα που προτάσσουμε και που θέλουμε να δώσουν το στίγμα μας και εξηγούμαι:
Η ριζική αλλαγή πορείας που διεκδικούμε για τη χώρα μας είναι συνυφασμένη με την πεποίθησή μας ότι ένας άλλος κόσμος είναι αναγκαίος και εφικτός και περνάει και μέσα από την Ευρώπη. Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι η προοπτική μας και η θέση μας είναι μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη, όχι μόνο για λόγους παράδοσης της δικιά μας Αριστεράς, αλλά γιατί τώρα που η Ευρώπη βρίσκεται σε κρίση, αυτό που πρέπει να διεκδικούμε είναι περισσότερη Ευρώπη. Σε έναν κόσμο που αναζητεί νέες ισορροπίες, η ενοποίηση της Ευρώπης σε κατεύθυνση φιλειρηνική, δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική, ανταγωνιστική προς τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, είναι περισσότερο αναγκαία από κάθε προηγούμενη περίοδο. Να υιοθετήσουμε, λοιπό, το σύνθημα του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς ότι «Ναι, μπορούμε να αλλάξουμε την Ευρώπη», δίνοντας ένα θετικό όραμα διεξόδου.
Ένα δεύτερο σημαντικό σημείο είναι να αναδείξουμε ακόμα περισσότερο την οικολογική μας διάσταση. Έχουμε προτείνει ριζοσπαστικές θέσεις για έναν οικολογικό τρόπο παραγωγής και ανάπτυξης που κυρίαρχο ρόλο θα έχουν οι ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, αλλά και πολλές προσπάθειες προάσπισης των ελεύθερων χώρων στους αστικούς ιστούς. Οφείλουμε να μεταλλάξουμε το πολιτικό μας DNA εγγράφοντας ισχυρά σε αυτό την αριστερή-περιβαλλοντική μας πολιτική. Να προσπαθήσουμε να αναδειχθούμε ως ο κυρίαρχος χώρος έκφρασης αυτής της πολιτικής και για ένα ακόμη λόγο: στις εκλογές ενδέχεται να έχουμε ανταγωνισμό «όχι μόνο από δεξιά μας και αριστερά μας, αλλά και οικολογικότερά μας».
Τέλος, η συνολική προγραμματική μας πρόταση ,όπως αυτή παρουσιάστηκε στο συνέδριο μας, δεν μπορεί παρά να συνεχίσει να επεξεργάζεται και να διαμορφώνεται όπως είχαμε αποφασίσει, για να αποτελέσει την βάση πάνω στην οποία θα κατατεθεί η εναλλακτική μας πρόταση εξουσίας, ειδάλλως θα απομείνει μια εσωκομματική καταγραφή.
Χάθηκαν αρκετά, μπορούμε να (ξανα)κερδίσουμε πολλά…
«Με την αισιοδοξία της γνώσης και την αισιοδοξία της βούλησης».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αυγή 2/4/09.