Με τίποτα 180
Το 2010 όταν ψηφίστηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είχαμε μπει ακόμα τόσο βαθιά στη δίνη της πρωτοφανούς πολύπλευρης κρίσης που βιώνει η κοινωνία και η χώρα. Από τότε, μέρα με τη μέρα, μέτρο με το μέτρο, «μεταρρύθμιση με τη μεταρρύθμιση» η μνημονιακή πολιτική μετατρέπεται σε μνημονιακό καθεστώς. Δεν ζούμε λοιπόν σε μέρες όπου μπορούμε να συζητάμε περισσότερο ή λιγότερο χαλαρά για πρόσωπα και τον πιθανό συμβολισμό τους για το προεδρικό αξίωμα ώστε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να μιλάμε για τυχόν συναινέσεις, καθώς αυτό που κρίνεται είναι να μην μετατραπεί το μνημόνιο σε καθεστώς με μία παράταση του βίου αυτής της κυβέρνησης. Και επειδή η κουβέντα για την προεδρική εκλογή άνοιξε αμέσως μετά την ήττα της κυβέρνησης στις ευρωεκλογές και την άνοιξε η ίδια δια στόματος Πρωθυπουργού λέγοντας ότι είναι απαραίτητη η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας για να συνεχίσει η ίδια απρόσκοπτα τη συνέχιση της πολιτικής της, καθιστά αυτομάτως αυτή την διαδικασία σε ψήφο εμπιστοσύνης.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι όταν οι ίδιοι συνδέουν την προεδρική εκλογή με την συνέχιση της πολιτική τους ότι όποιος βουλευτής ψηφίσει για Πρόεδρο από αυτή την βουλή υιοθετεί αυτή τη λογική και κρατάει ζωντανή την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Δεν έχουν βέβαια τους 180, αλλά κάνουν τo παν για να τους βρουν.
Πρώτιστο λοιπόν καθήκον αυτής της περιόδου για την αριστερά και το ΣΥΡΙΖΑ που ενδιαφέρεται να σταματήσει αυτόν τον κατήφορο και να δώσει ελπίδα και προοπτική στην κοινωνία είναι να αποτραπεί αυτή η εκλογή. Για αυτό το λόγο χρειάζονται εκλογές χθες. Εκλογές λύτρωσης και αλλαγής με απώτερη ημερομηνία αυτή που συνδέεται με την μη εκλογή Προέδρου, άρα το αργότερο την άνοιξη, ώστε να ξεκινήσει παράλληλα από τη χώρα μας το ντόμινο των εξελίξεων για αριστερές και προοδευτικές κυβερνήσεις ελπίδας και ανατροπής της υφιστάμενης πολιτικής της λιτότητας και της συρρίκνωσης της δημοκρατίας στην Ευρώπη, καθώς έρχονται εκλογές και στην Ισπανία μέσα στο 2015 και θα βοηθήσουν καταλυτικά τις αντίστοιχες δυνάμεις σε αυτή την κατεύθυνση.
Σε αυτό το πλαίσιο, ως ΣΥΡΙΖΑ οφείλουμε να πορευθούμε όπως πορευθήκαμε μέχρι τώρα στο πεδίο της αντίστασης και των αγώνων καθώς και των συμμαχιών σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο έχοντας και ως τελευταίο πετυχημένο παράδειγμα τα μέτωπα που συγκροτήσαμε για την ΔΕΗ, τα δάση και τους αιγιαλούς.
Χρειάζεται αυτοπεποίθηση για αυτά που έχουμε κάνει και καθώς έχουμε κατακτήσει σε μεγάλο βαθμό την ηγεμονία των ιδεών και της πολιτικής πρακτικής, μπορούμε να προχωρήσουμε με σύνεση και νου στις συμμαχίες που θα αποτρέψουν την προεδρική εκλογή, συμμαχίες έντιμες και καθαρές σε προγραμματική και αξιόπιστη βάση, χωρίς να γίνουμε προφανώς πλυντήριο, και που θα μας οδηγήσουν σε εκλογές για ένα αυτοδύναμο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να αντιστραφεί η πορεία των πραγμάτων.
Και δεν χρειάζεται καν να συμμαχήσουμε με τον διάβολο.
Δημοσιεύτηκε στο tvxs.gr
